Παιδικός μονόλογος ή φανταστικός φίλος: Είναι πρόβλημα τελικά;

Ο μονόλογος των παιδιών είναι, κατά τον Piaget, απαραίτητος για τη νοητική, συναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών. Τα παιδιά εκφράζουν με αυτό τον τρόπο τα βιώματά τους. Για παράδειγμα : Παιδί Χ (3 ½ ετών): «Πρέπει να βρω κάτι να σκεπάσω το μωρό μου για να μη το βρει ο λύκος. Όχι, αυτό είναι μεγάλο, δεν ταιριάζει. Θα το βρει ο λύκος και θα το φάει το μωρό μου. Κακέ λύκε, μην έρθεις κοντά…» Ή Παιδί Ψ(4 ½ ετών): «Έχω ζωγραφίσει μια μπουλντόζα που μαζεύει χώματα και σκεπάζει με τα χώματα τη γιαγιά μου. Εμένα δε με σκεπάζει γιατί είμαι μικρός. Μόνο άμα πάρω τα κλειδιά του αυτοκινήτου ο μπαμπάς μου είπε ότι θα έρθει ο αστυνομικός με την μπουλντόζα και θα με σκεπάσει με τα χώματα. Οι γονείς μπορούν να μάθουν πολλά από τον μονόλογο τον παιδιών τους και  μπορούν ακόμα και να αντιληφθούν, σημάδια κακοποίησης. Λόγου το ότι πολλοί γονείς και δάσκαλοι αυτό το θεωρούν ορθό,  προσπαθούν να επιβάλλουν το διάλογο στα παιδιά χωρίς να ξέρουν, πως το επόμενο στάδιο από τον μονόλογο είναι ο διάλογος και θα έρθει μόνος του.  Κάνεις  δεν μπορεί να επιβάλλει διάλογο μεταξύ των παιδιών. Εξ άλλου κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να επιβάλλει ουσιαστικό διάλογο μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων. Οι συνθήκες δημιουργούνται και οι ευκαιρίες παρουσιάζονται, είτε για το καλό (δημιουργικό παιχνίδι) είτε για το «κακό» (καυγάς),  εξ ίσου δημιουργικό και απαραίτητο.

Εάν το παιδί παίζει μόνο του ένα παιχνίδι για δύο, μιλάει μόνο του, μιλάει για κάποιον φίλο του που εσείς ποτέ δεν έχετε γνωρίσει, τότε σίγουρα έχει δημιουργήσει έναν φανταστικό φίλο! Τα παιδιά που έχουν φανταστικούς φίλους έχουν και πιο ζωντανές φαντασιώσεις από ότι τα άλλα παιδιά. Τα παιδιά αυτά συνήθως είναι ιδιαίτερα μοναχικά, στενοχωρημένα ή δεν έχουν την ικανότητα να εκφράσουν με λόγια αυτό που τα απασχολεί. Για παράδειγμα, η Β. έχει μια φίλη την «Κατερίνα» με την οποία παίζει συνέχεια, δεν ζητάει ποτέ φαγητό, δεν έρχονται ποτέ οι γονείς της να την πάρουν και το πιο σημαντικό, συμφωνεί συνέχεια σε όλα τα παιχνίδια μαζί της!( συνήθως, αυτή η φανταστική φίλη φταίει και για όλες τις σκανταλίες της Β.) Η ύπαρξη των φανταστικών φίλων σημειώνεται συνήθως σε πολύ μικρές ηλικίες, συχνά σχετίζεται με συναισθηματικά και οικογενειακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά. Να θυμάστε πως οι φανταστικοί φίλοι είναι δημιούργημα της παιδικής ηλικίας. Πρέπει όμως να συνυπάρξετε και εσείς με αυτό τον φανταστικό φίλο, για αυτό:

• Μην αφήσετε το παιδί σας μόνο με έναν φανταστικό φίλο, όσο μπορείτε να το κάνετε να συναναστρέφεται και με άλλα παιδάκια της ηλικίας του. 
• Να συμπεριφέρεστε με σεβασμό προς εκείνον τον «φίλο».
• Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε τον φίλο του παιδιού για να το ελέγχετε.
•  Και το πιο σημαντικό αφήστε το παιδί να καθορίσει τη σχέση που θα έχετε με τον φίλο του! 

Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις τίποτα δεν είναι ανησυχητικό(με μέτρο φυσικά). Όλα συγκαταλέγονται  στο φάσμα της παιδικής ηλικίας. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι υπομονή, να το απολαύσετε και το πιο σημαντικό να είστε πάντα δίπλα στο παιδί! 

πηγές: PIAGET, J., (1959), The langage and thought of the child, London, Routledge & Kegan Paul LTD.

Μαμά,είναι απόκριες!

Τα παιδία από τα ηλικία των τριών αναπτύσσουν την αφηρημένη σκέψη και την φαντασία τους. Αρχίζουν να παίζουν συμβολικά παιχνίδια και παιχνίδια ρόλων. Θέλουν να γίνουν αστυνομικοί, δάσκαλοι, πριγκίπισσες και ήρωες (π.χ spiderman). Έρευνες έχουν αποδείξει ότι όσο πιο ευφάνταστο είναι το παιδί, τόσο πιο ευφυές είναι και η καλλιέργεια της φαντασίας που οδηγεί σε πολύ απόδοση και επίδοση στο σχολείο αργότερα. Το παιδί έχει ανάγκη να παίζει ρόλους γιατί μέσα από αυτούς, μαθαίνει, ταυτίζεται με τον ρόλο που παίζει και τον σπουδάζει, μαθαίνει δηλαδή τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Οι απόκριες λοιπόν, είναι η κατάλληλη περίοδος για την μεταμφίεση και το παιχνίδι της αλλαγής ρόλων για το παιδί μιας και το έθιμο είναι την περίοδο αυτή να μασκαρευόμαστε. Αν και όλο τον χρόνο το παιδί έχει την ανάγκη να μασκαρεύεται και να υποδύεται ρόλους, τώρα μπορεί να το κάνει ελεύθερα. Με αυτό το σκεπτικό θα πρέπει να ενισχύουμε την διάθεση του παιδιού και να το βοηθήσουμε να επιλέξει μία μεταμφίεση η οποία θα το βοηθήσει παιδαγωγικά και ψυχολογικά. 

Τι πρέπει να προσέξουν όμως οι γονείς;

• ·         Μην παροτρύνεται και μην επιτρέπεται στο παιδί σας να ακολουθήσει απλά τη μόδα, μέσα από τις διαφημίσεις αλλά προσπαθήστε να βρείτε μαζί του τι όντως το εκφράζει και θέλει να ντυθεί. Μην υποδουλώνετε το παιδί σας στη μόδα.

• ·         Μην βγάζετε τα απωθημένα σας στο παιδί! Μην του επιβάλλετε να ντυθεί κάτι που δεν θέλει, επειδή θέλετε εσείς! Αφήστε τον να διαλέξει κάτι μόνο του!

• ·         Να αποφεύγετε στολές που παραπέμπουν σε ήρωες βίας και μάλιστα με τα κατάλληλα αξεσουάρ, με τα οποία το παιδί μπορεί να τραυματιστεί ή να τραυματίσει.

Καλή διασκέδαση! 

Έκπληξηηηη!!!

Εκπλήξτε τα παιδιά σας, όσο περισσότερο μπορείτε! Το λατρεύουν! 

Σύνδρομο Asperger- Ανακαλύψτε το !

«Κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι με σύνδρομο Asperger αποτελούν ένα ζωηρόχρωμο νήμα μέσα στην πλούσια ύφανση της ζωής. Ο πολιτισμός μας θα ήταν εξαιρετικά πληκτικός και στείρος αν δεν είχαμε και δεν θεωρούσαμε ανεκτίμητους τους ανθρώπους με σύνδρομο Asperger».
Tony Attwood

Το σύνδρομο Asperger (Άσπεργκερ) είναι μια νευρολογική διαταραχή και ονομάστηκε έτσι από τον Βιεννέζο γιατρό Hans Asperger, ο οποίος το 1944 δημοσίευσε μια διατριβή, όπου περίγραφε ένα πρότυπο από συμπεριφορές σε μερικούς νεαρούς, οι οποίοι είχαν κανονική νοημοσύνη και γλωσσική ανάπτυξη, αλλά όμως επεδείκνυαν ανεπάρκεια στην κοινωνικότητά τους και στην επικοινωνία. Παρά το γεγονός ότι η διατριβή δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του ΄40, ωστόσο το 1994 το σύνδρομο Asperger προστέθηκε στο Διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM IV και μόνο τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζεται από τους ειδικούς και τους γονείς. Το σύνδρομο Asperger λοιπόν,  είναι μια μορφή αυτισμού υψηλής έως πολύ υψηλής λειτουργικότητας. Τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου είναι: Δυσκολία στην κοινωνική επαφή, προβλήματα επικοινωνίας, απουσία αφηρημένης σκέψης,  ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, έλλειψη προσαρμοστικότητας, αδεξιότητα και προβλήματα στο σχολείο. Είναι συνηθισμένο να συγχέεται το σύνδρομο Asperger με το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. To παιδί με υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή του λόγω εξωτερικών θορύβων ή οπτικών ερεθισμάτων, ενώ το παιδί με Asperger παρουσιάζει διάσπαση προσοχής γιατί η προσοχή του επικεντρώνεται λόγω των εμμονών του σε έναν μόνο τομέα και δεν προσέχει τα υπόλοιπα. Επιπλέον, το παιδί με Asperger δεν ξέρει πώς να φερθεί σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις γιατί δεν κατανοεί τις κοινωνικές συνιστώσες της γλώσσας και τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Το παιδί με υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής ξέρει πώς να φερθεί στις διάφορες καταστάσεις αλλά ο παρορμητισμός του το εμποδίζει να συμμορφωθεί με τους κοινωνικούς κανόνες. Η Marie Curie, ο Albert Einstein και ο Mozart, έπασχαν από σύνδρομο Asperger. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Shakespeare, ο Δαρβίνος, ο Γαλιλαίος και ο Αριστοτέλης έπασχαν επίσης από το ίδιο σύνδρομο. Οι γονείς που έχουν μεγαλώσει με επιτυχία παιδιά που έχουν Asperger συχνά συμβουλεύουν άλλους γονείς να μην τα παρατάνε και να μη χάνουνε το κουράγιο τους με τα παιδιά αυτά. Ένα τέτοιο παιδί που δέχεται καλή βοήθεια και υπηρεσίες από συνειδητοποιημένους ειδικούς μπορεί να οδηγηθεί σε μια πολύ καλή ζωή. Και το καλό δεν έχει να κάνει αναγκαστικά με την ιδιοφυία αλλά με την καθημερινή αγάπη και το μοίρασμα μέσα σε μια οικογενειακή ζωή. 

Μια εκπληκτική ταινία για το σύνδρομο Asperger, που σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα  είναι το «Mary and Max» -( http://www.maryandmax.com/ ). Μέσα από αυτή την ταινία, μπορείτε να ενημερώσετε ακόμα και τα παιδιά για την ύπαρξη αυτού του συνδρόμου. 

Πηγές: American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4th ed). Washington, DC: Author. / Attwood, T. (1998). Asperger's Syndrome. A Guide for Parents and Professionals. London: Jessica Kingsley Publishers. /  Αspects of Asperger: Special focus, Special, 1997 (2). / Wing, L. (1981). Asperger's Syndrome: A Cinical Account. Psychological Medicine. 

Rickarby, G., Carruthers, A. & Mitchell, M. (1991). Brief Report: Biological Factors Associated with Asperger. 

Πότε ένα παιδί χρειάζεται λογοθεραπεία;

Αν το παιδί σας παρουσιάζει μια από τις ακόλουθες δυσκολίες τότε θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό (λογοθεραπευτής) για να ελέγξει το στάδιο γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού σας :

Δεν καταφέρνει να σχηματίσει προτάσεις.

Δεν καταφέρνει να εκφράσει τις σκέψεις του με τις σωστές λέξεις.

Κάνει γραμματικά και εκφραστικά λάθη.

Δυσκολεύεται να περιγράψει τα γεγονότα.

Δυσκολεύεται να ξεκινήσει και να διατηρήσει μια συζήτηση.

Δυσκολεύεται να κατανοήσει σύνθετες προτάσεις.

Μπερδεύει ήχους μέσα σε μια λέξη.

Δυσκολεύεται να αρθρώσει σωστά κάποιους ήχους (π.χ ρ/σ).

Παραλείπει ήχους μέσα σε μια λέξη.

Εάν παρουσιάζει κάποιο «Τικ».

Εάν επιμηκύνει συλλαβές ή ήχους.

Εάν κολλάει σε συγκεκριμένες συλλαβές .

Λογοθεραπεία είναι η επιστήμη που στόχος της είναι η πρόληψη, η διάγνωση και η αντιμετώπιση προβλημάτων επικοινωνίας. Να θυμάστε ότι όσο γρηγορότερα γίνεται διάγνωση του προβλήματος, τόσο πιο άμεση και αποτελεσματική είναι η αντιμετώπισή του...

Διαταραχή της ροής της ομιλίας- Τραυλισμός: Τι πρέπει να γνωρίζουμε;

Ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή του προφορικού λόγου και συγκεκριμένα είναι μια δυσκολία στη ροή της ομιλίας. Οι δυσκολίες παρατηρούνται στο ρυθμό, στη μελωδία και στην ταχύτητα της ομιλίας. Αποτελεί μία σύνθετη διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη ροή ομιλίας λόγω επαναλαμβανόμενων κολλημάτων, επαναλήψεων ή επιμηκύνσεων ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης. Ο τραυλισμός εκδηλώνεται απότομα ή σταδιακά. Στα παιδιά σχολικής ηλικίας και στους ενηλίκους εμφανίζεται με συχνότητα 1% του συνολικού πληθυσμού ενώ το ποσοστό των παιδιών προσχολικής ηλικίας που για κάποιο διάστημα της ζωής τους εμφάνισαν δυσκολίες ροής αγγίζει το 5%. Μετά την ηλικία των 4 ετών, η πιθανότητα εκδήλωσης του τραυλισμού μειώνεται κατά 50%. Ενώ μετά την ηλικία των 6 ετών, η πιθανότητα εκδήλωσής του μειώνεται κατά 75%. Παρουσιάζεται συχνότερα στα αγόρια με αναλογία 4 αγόρια - 1 κορίτσι. Ο τραυλισμός υποχωρεί στις περιπτώσεις όπου είναι ήπιας μορφής, είναι επεισοδιακός και όχι συνεχόμενος και το άτομο έχει άρτιο γλωσσικό και φωνολογικό προφίλ.

Βασικά χαρακτηριστικά ομιλίας:

Επανάληψη συλλαβής στην αρχή της λέξης (κα - κα - κα - ρε - κλα)
Επανάληψη συλλαβής στη μέση της λέξης (καρε - ρε - ρε - κλα)
Επανάληψη αρχικού συμφώνου (κκκκατω)
Επανάληψη ολόκληρων λέξεων (λέω - λέω - λέω)
Επιμηκύνσεις φωνηέντων (ααααπό)
Προσπάθεια για να πει την λέξη
Παύσεις μεταξύ των λέξεων (θα……….πάω)

Τα άτομα με τραυλισμό αποφεύγουν να πουν κάποιο συγκεκριμένο γράμμα, πολυσύλλαβες λέξεις ή και κάποιες συγκεκριμένες λέξεις, οι οποίες τους δυσκολεύουν. Επιπλέον, παρουσιάζουν νευρικότητα, μυϊκή ένταση, δεν εισπνέουν και δεν εκπνέουν σωστά. Ο τραυλισμός έχει επιπτώσεις και στην καθημερινή ζωή των ατόμων καθώς παρουσιάζουν φοβίες, αντιδραστική συμπεριφορά, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις και ανασφάλειες. Βασικός στόχος για την αποκατάσταση του τραυλισμού είναι ο αργός ρυθμός ομιλίας και η διαχείριση αέρα με απαλή φωνής. Ο θεραπευτής κάθε φορά δίνει οδηγίες στον ασθενή και έπειτα του ζητάει να τον μιμηθεί. Το πρόγραμμα αποκατάστασης βασίζεται στην αξιολόγηση του εκάστοτε ασθενή και είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του. Απαραίτητη είναι η συμβουλευτική του ασθενή και της οικογένειάς του.

http://www.travlismos.gr/

Ποια είναι αυτά τα ιδιαίτερα άτομα που αξίζουν την προσοχή και τον θαυμασμό μας;

Τα παιδιά με σύνδρομο Down!

Το σύνδρομο Down πήρε το όνομα του από το Βρετανό γιατρό John Langdon Down, ο οποίος το 1866 πρόσεξε τη διαφορετικότητα και έκανε μια συστηματική και λεπτομερής περιγραφή του συνδρόμου. Το σύνδρομο Down είναι μία γενετική ανωμαλία που εμφανίζεται με συχνότητα  περίπου ένα σε κάθε 1.000 μωρά. Πρόκειται για χρωμοσωμική ανωμαλία, η οποία συντελείται κατά τη σύλληψη του εμβρύου. Τα συμπτώματα του συνδρόμου είναι πολλά αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ένα άτομο που γεννιέται με σύνδρομο Down θα έχει όλα τα συμπτώματα. Συμπτώματα: Νοητική υστέρηση, χαμηλό ανάστημα, τάση για παχυσαρκία, συγγενείς καρδιακές βλάβες, βλάβες του πεπτικού σωλήνα , ψυχοκοινωνικές διαταραχές, ενδοκρινοπάθειες, ανωμαλίες του μυοσκελετικού συστήματος, οφθαλμικά προβλήματα, ωτικά προβλήματα, αναπνευστική ευπάθεια, χαμηλό μέσο προσδόκιμο ζωής (55 έτη), αιματολογικά προβλήματα, αναπαραγωγικές διαταραχές (Οι άνδρες είναι στείροι εκτός από τους πάσχοντες από μωσαϊκισμό και οι γυναίκες έχουν 50% πιθανότητες να γεννήσουν μωρό με το ίδιο σύνδρομο). Το σύνδρομο Down δεν προσβάλει μόνο το γλωσσικό και  γνωστικό τομέα του ατόμου αλλά και το σύνολο της προσωπικότητάς του (π.χ απάθεια, αδύναμη μνήμη, νωθρότητα, κ.α). Τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων και μπορεί κάποιες φορές παρά τις διανοητικές τους δυσκολίες να μπορούν να σταθούν δίπλα σε παιδιά που δεν εμφανίζουν το σύνδρομο. Ως παγκόσμια ημέρα για το σύνδρομο Down έχει οριστεί η 21η Μαρτίου. Τέλος, θα ήθελα να προτείνω  μια ταινία η οποία αναφέρεται  σε μια γυναίκα που το παιδί που φέρνει στον κόσμο έχει σύνδρομο Down… «Αν μ’ αγαπάς» (2006, 85’) σε σκηνοθεσία Χρήστος Α. Κετικίδη. Είναι καλό να ενημερωνόμαστε για την "διαφορετικότητα", μας κάνει καλύτερους… 

Υ.Γ Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το κείμενο, σ’ ένα παιδί με σύνδρομο Down το οποίο αγαπώ πολύ και τον ευχαριστώ, που μέσω της γνωριμία μας, με έκανε καλύτερο άνθρωπο. (Πάνος) 

www.down.gr

Γελάτε μαζί μου γιατί είμαι διαφορετικός, γελάω μαζί σας γιατί είστε όλοι ίδιοι.

Στα σχολεία παρατηρείται το φαινόμενο του ρατσισμού έντονα , μιας και ο κόσμος των παιδιών είναι αρκετά σκληρός. Πόσοι  από εμάς δεν έχουμε ζήσει,στο παρελθόν, στιγμές από παιδιά που μας «πείραζαν» στο σχολείο και τις θυμόμαστε ακόμα και σήμερα... Αν είσαι παχουλός τότε θα σε φωνάζουν χοντρό, εάν φοράς γυαλιά, είσαι ο γυαλαμπούκας, αν διαβάζεις πολύ είσαι το φυτό, αν φοράς σιδεράκια την έβαψες(?!), εάν είσαι ευαίσθητος και κλαις εύκολα είσαι κλαψιάρης, εάν έχεις κάποιο μαθησιακό πρόβλημα είσαι καθυστερημένος... Η λίστα αυτών των «κοσμητικών επιθέτων» είναι ατελείωτη. Πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από αυτή τη φάση, άλλοι μπορεί μεγαλώνοντας να κατάλαβαν ότι αυτά τα παιδιά ήταν απλά ηλίθια, ή άλλοι απλά να τα θυμούνται και να γελούν αλλά υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που τέτοιου είδους συμπεριφορές, στην παιδική τους ηλικία, τους έχουν δημιουργήσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα και ανασφάλεια για τον ίδιο τους τον εαυτό. Και ας μην κοροϊδευόμαστε, ακόμα και οι πιο δυνατοί χαρακτήρες πληγώθηκαν, έστω και λίγο, πληγωθήκαμε… Η παιδική ηλικία είναι δύσκολη. Κάθε άνθρωπος όμως είναι μοναδικός, είναι αδύνατον να είμαστε όλοι ίδιοι και πιστεύω ότι εάν ήμασταν  θα ήταν αρκετά ανιαρή η ζωή μας. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι πρέπει να ενημερώνουμε τα παιδιά για την διαφορετικότητα που υπάρχει, για να γίνετε από μικρή ηλικία αποδεχτή… Ο κάθε άνθρωπος είναι το ίδιο ελεύθερος να είναι ότι εκείνος είναι, και δεν υποχρεούται να αλλάξει επειδή δεν συρρέει με την μάζα.

Παιδική κακοποίηση

Ο αριθμός των παιδιών που πέφτουν θύματα κακοποίησης έχει αυξηθεί κατακόρυφα  ενώ το πρόβλημα έχει ενταθεί εξαιτίας και της πολύωρης ενασχόλησης των μικρών παιδιών με το διαδίκτυο. Η όσο το δυνατό έγκυρη αναγνώριση και αντιμετώπιση του φαινομένου είναι σημαντική για να ελαχιστοποιηθούν όσο περισσότερο είναι εφικτό  οι συνέπειες στο παιδί. Η οποιαδήποτε κακοποίηση  μπορεί να  δημιουργεί χαμηλή αυτοεκτίμηση ,απόσυρση, φοβίες, κατάθλιψη, ανικανότητα να αγαπήσει ή να εμπιστευτεί εν γένει άλλους ανθρώπους, καθώς και επιθετική συμπεριφορά και κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών. Δυστυχώς, τα κρούσματα της κακοποίησης των παιδιών αυξάνονται με την πάροδο των χρόνων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Στην Κύπρο συγκεκριμένα, τον τελευταίο καιρό, πολλαπλασιάζονται οι σχετικές καταγγελίες με κακοποίηση παιδιών . Η Επίτροπος Προστασίας των παιδιών, Λήδα Κουρσουμπά, ανέφερε ότι υπάρχουν πολλά κενά στην νομοθεσία, όσον αφορά στο θέμα αυτό. Τα παιδιά είναι αθώες ψυχούλες, εμείς ευθυνόμαστε για αυτό που θα γίνουν στο μέλλον…. Κακοποίηση δεν σημαίνει αποκλειστικά να χτυπήσω τον άλλον ή να τον παρενοχλήσω σεξουαλικά … η χειρότερη μορφή κακοποίησης είναι η συναισθηματική (η πιο σύνηθες) και μπορεί να τραυματίσει πολύ περισσότερο τις ψυχές και να στιγματίσει το παιδί για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Αν λοιπόν ένα παιδί μας αναφέρει ότι έχει κακοποιηθεί ή κακοποιείται, εμείς καλούμαστε να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας και να απευθυνθούμε στους αρμόδιους φορείς για να αξιολογήσουν και να διερευνήσουν περεταίρω το θέμα. Μην αφήνεται κανένα παιδί αβοήθητο, όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά… 

Χρήσιμα τηλέφωνα:

Γραμμή υποστήριξης παιδιών ΣΟΣ 1056

Γραμμή μαζί για το παιδί 115 25

Γραμμή υποστήριξης παιδιών και εφήβων 801 801 11 77

Πρόληψη και αντιμέτωπη της βίας μέσα στην οικογένεια  1440 (Κύπρος)

Πηγή πληροφοριών: Γιωτάκος Ο.,Τσίτσικα Άρτεμις Κ., 2009 «Κακοποίηση Παιδιού&Εφήβου», Εκδ.Πασχαλίδης 

Η τηλεόραση εμποδίζει τα παιδιά να αναπτύξουν σωστή ομιλία;!

Η τηλεόραση είναι ένα καταστροφικό μέσω ψυχαγωγίας, μπορεί να  επηρεάσει αρνητικά την σωστή ανάπτυξη της ομιλίας όλων των νηπίων. Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί οι γονείς δεν αφιερώνουν τον απαιτούμενο δημιουργικό χρόνο που χρειάζεται στα παιδιά τους. Έτσι, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η επιβράδυνση της εξοικείωσης τους με τη γλώσσα. Σύμφωνα με έρευνα που έχει διεξαχθεί με επικεφαλή τον επιστήμονα Δημήτρη Χρηστάκη,  η υπερβολική  έκθεση στην τηλεόραση έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της ομιλίας αλλά και την διάσπαση προσοχής. Για την υλοποίηση της παραπάνω έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν 329 παιδιά, ηλικίας από 2 ετών έως 4 χρονών. Τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συνδέονταν κάποιες μέρες τον μήνα με ψηφιακές συσκευές. Η έρευνα διήρκησε 2 χρόνια και οι συσκευές κατέγραφαν όλα όσα τα παιδιά άκουγαν ή έλεγαν τις συγκεκριμένες  ημέρες.Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε ώρα που τα παιδιά παρακολουθούσαν τηλεόραση άκουγαν τουλάχιστον 770 λέξεις λιγότερες συγκριτικά με αυτές που θα άκουγαν από την αλληλεπίδραση με τους γονείς τους. O Dr. Gross  επικεφαλής βρετανικής μελέτης, αποκάλυψε ότι το 22% των αγοριών και το 13% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάπτυξη της ομιλίας τους  αλλά και στην κατανόηση. Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα ποσοστό μεγαλύτερο του 25% των οικογενειών έχει ανοιχτή την τηλεόραση στο σπίτι είτε αρκετές ώρες είτε όλη μέρα. Η κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών είναι από 1,5 ετών έως 5 ετών. Σε αυτό το διάστημα τα παιδιά πρέπει να δέχονται πληθώρα γλωσσικών ερεθισμάτων.Από την πρώτη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί,  ο γονιός είναι απαραίτητο να του μιλάει έτσι ώστε να δημιουργηθεί στο παιδί το κίνητρο να μιμηθεί τους γονείς του. 

Παίξτε με τα παιδιά,διαβάστε βιβλία, πηγαίνετε βόλτες,συζητήστε,βοηθήστε το να αναπτύξει τις δεξιότητες του και μην το απομονώνεται σε αυτό το "κουτί"... Το κάθε λεπτό με το παιδί είναι πολύτιμο...