Στα σχολεία παρατηρείται το φαινόμενο του ρατσισμού έντονα , μιας και ο κόσμος των παιδιών είναι αρκετά σκληρός. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε ζήσει,στο παρελθόν, στιγμές από παιδιά που μας «πείραζαν» στο σχολείο και τις θυμόμαστε ακόμα και σήμερα... Αν είσαι παχουλός τότε θα σε φωνάζουν χοντρό, εάν φοράς γυαλιά, είσαι ο γυαλαμπούκας, αν διαβάζεις πολύ είσαι το φυτό, αν φοράς σιδεράκια την έβαψες(?!), εάν είσαι ευαίσθητος και κλαις εύκολα είσαι κλαψιάρης, εάν έχεις κάποιο μαθησιακό πρόβλημα είσαι καθυστερημένος... Η λίστα αυτών των «κοσμητικών επιθέτων» είναι ατελείωτη. Πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από αυτή τη φάση, άλλοι μπορεί μεγαλώνοντας να κατάλαβαν ότι αυτά τα παιδιά ήταν απλά ηλίθια, ή άλλοι απλά να τα θυμούνται και να γελούν αλλά υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που τέτοιου είδους συμπεριφορές, στην παιδική τους ηλικία, τους έχουν δημιουργήσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα και ανασφάλεια για τον ίδιο τους τον εαυτό. Και ας μην κοροϊδευόμαστε, ακόμα και οι πιο δυνατοί χαρακτήρες πληγώθηκαν, έστω και λίγο, πληγωθήκαμε… Η παιδική ηλικία είναι δύσκολη. Κάθε άνθρωπος όμως είναι μοναδικός, είναι αδύνατον να είμαστε όλοι ίδιοι και πιστεύω ότι εάν ήμασταν θα ήταν αρκετά ανιαρή η ζωή μας. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι πρέπει να ενημερώνουμε τα παιδιά για την διαφορετικότητα που υπάρχει, για να γίνετε από μικρή ηλικία αποδεχτή… Ο κάθε άνθρωπος είναι το ίδιο ελεύθερος να είναι ότι εκείνος είναι, και δεν υποχρεούται να αλλάξει επειδή δεν συρρέει με την μάζα.
